Als kind was ik er helemaal aan gewend: mijn vader at al van jongs af aan met zijn eigen vork. Ik vond het altijd al een bijzondere vork, maar met name omdat deze anders was dan de rest van ons bestek.
Mijn moeder had echter een hekel aan die vork.
Ten eerste vanwege het feit dat het haar verschrikkelijk leek om met zo’n vork te eten, net zoals ze niet graag met het zilveren bestek van haar moeder wilde eten. Mijn oma had altijd zilveren bestek bij het kerstdiner en ik herinner me ook nog wel dat het naar voelde als je het met je tong aanraakte, hetgeen nog wel eens wil gebeuren als je er mee eet.
Aangezien de vork van mijn vader volgens mij van aluminium was, zal dat verschijnsel zich waarschijnlijk slechts in het hoofd van mijn moeder hebben afgespeeld.
Daarnaast stond de afkomst van de vork mijn moeder niet aan. Mijn vader had de vork gevonden en wel in de Tweede Wereldoorlog. Dat is natuurlijk niet zo’n ramp, maar het was afkomstig van de toenmalige vijand. Op de voorzijde van de vork staat een adelaar met hakenkruis, de achterzijde van de vork vermeld: H.M.Z41 Fl.U.V.
Es war ein Luftwaffe Gabel.
(Hij eet er ondertussen al jarenlang niet meer mee.)
leftredeye 