Pareidolie, wie kent het niet? Mocht dat – ik kan het me bijna niet voorstellen – voor jou gelden, dan is de meest eenvoudige uitleg als volgt: herkenbare vormen zien in van alles en nog wat, waaronder bijvoorbeeld een schaapje in een wolk of – vanuit je jeugd (rorschachtest) – een vlinder in een inktvlek. Vanmorgen, toen ik dit eitje uit de koker haalde, dacht ik eraan. Wat mij betreft met recht een paasei.
Fijne paasdagen!
Naar aanleiding van enkele reacties die ik kreeg, de volgende afbeelding:
De meeste RedEye blogs zijn geschreven naar aanleiding van gebeurtenissen die ik meemaak. Verder zijn er blogs geschreven als reactie op iets dat mijn zintuigen hebben waargenomen, vanuit een gedachtekronkel of gewoon om iets uit te proberen.
Als ik het gevoel heb dat het creatief omgaan met de waarheid het verhaal ten goede komt, dan zal ik dat niet nalaten. Mocht je jezelf herkennen in een verhaal, maar staat het verhaal iets anders in je geheugen gegrift, dan kan dat kloppen. Om deze reden zijn de meeste verhalen volledig anoniem gelaten.
Ik schrijf blogs omdat ik het leuk vind, ik pretendeer zeker niet een schrijver te zijn.
Personen of groepen beledigen is beslist niet mijn intentie, hoewel ik niet altijd kan voorkomen dat er mensen zijn die zich wellicht aangesproken voelen.
Het plaatsen van letters en leestekens in volgorde van deze verhalen gebeurt onder het motto: "Zo, dat ben ik ook weer kwijt."
leftredeye 
Een stemmingsvolle paastijd gewenst!
Ik kende het niet😊
Zo leer je iets door een ei waarin geen gaatje was geprikt. Je verzint het niet hè? 😀
Ja, fantastisch toch hè